ازن تراپی در پای دیابتی
پای دیابتی رنج سنگینی در جمعیت بیماران دیابتی است که منجر به هزینه های درمانی و درمان ناموفق زیاد میشود. بیماربا زخم پای دیابتی اغلب به طب مکمل هم روی می آورند.
در ازن تراپی زخم پای دیابتی ،معمولا مخلوطی از ازن و اکسیژن به زخم پا رسانده میشود که منجر به ایجاد تغییرات بیوشیمیایی خاص در زخم میگردد. اصولا پای دیابتی باید سریعا مورد ارزیابی قرارگرفته و تمیز شود(دبریدمان) و در اسرع وقت درمان شود. نتایجی مانند قطع پا در مواردی دیده میشوند که در آن ارزیابی و درمان زخم با تاخیر همراه بوده باشد.
با کارآزمایی های بالینی درحال رشد سریع در ازن درمانی ، تجویز سریع مخلوط ازن و اکسیژن میتواند بعنوان درمان پیشتاز و مقدم در درمان پای دیابتی مورد توجه قرار گیرد.
روش طبقه بندی مرسوم در عفونت پای دیابتی – طبقه بندی وگنر
مرحله ۰= درد – بدون زخم ولی ممکن است دفورمیتی یاسلولیت داشته باشد
مرحله ۱= زخمهای سطحی یا تمام ضخامت
مرحله ۲= زخمهای عمقی با درگیری لیگامان و تاندون و کپسول مفصلی بدون درگیری استخوان یا آبسه
مرحله ۳= زخمهای عمقی با استومیلیت و آبسه
مرحله ۴ = گانگرن قسمتی از پا یا انگشتان پا
مرحله ۵ = گانگرن وسیع تمام قسمت پا
تشخیص زخم پای دیابتی:
بیماران پای دیابتی در خطر بیماری شریانی محیطی هستند. ۵۰٪ از این بیماران دچار بیماری شریانی محیطی هستند. زخمهای دیابتی ایسکمیک و یا نروپاتیک هستند.
در نوع ایسکمیک کاهش خونرسانی به بافت منجر به ایجاد زخم میشود.
نروپاتی دیابتی هم با ایجاد دفورمیتی یا بد شکل شدن عضو و فشار مضاعف به قسمتی از پا منجر به ایجاد زخم میشود.
نروپاتی دیابتی با عدم وجود حس در پا شناخته میشود . بیمار دیابتی که دچار نروپاتی میشوند ممکنست دچار درد و احساس گرمی یا سردی در پا باشند.
ازن تراپی میتواند سطح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) ، TGF-β و PDGF را بالا میبرد.
TGF-β یا فاکتور رشد پلاکتی میتواند منجر به ترمیم گانگرن لوکالیزه وبازسازی بافتی گردد. این ماده شیمیایی در اثر ازن تراپی بالا میرود.
Robert Kushmakov,1 Jason Gandhi,1,2 Omar Seyam,1 Wendy Jiang,1Gunjan Joshi,3 Noel L. Smith,4 and Sardar Ali Khan, MD, FRCS, FACS1,5*